مسیر پیشرفت شغلی ندارید

تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۴۰۱

بازدید: 349 بازدید

به زبان ساده: ((مسیر پیشرفت شغلی ندارید! درجا بزنید و روزمره گی را تجربه کنید))

با یکی از کارکنان واحد کنترل کیفیت شرکتی بعد از ۸ سال روبرو شدم. یادم هست که کوشا بود و به کارش علاقه داشت. بعد از خوش و بش پرسیدم الان چه می‌کنید؟ پاسخ داد در همان شرکت و همان پست سازمانی هستم و بعد از شرکت و خودش گفت. تجربه ی کاریش بیشتر شده بود اما تقریبا همان بود که قبلا بود، فقط ۸ سال پیرتر و بی انگیزه تر!

این اتفاقی است که برای خیلی ها می افتد.

اما علت آن :

فرض کنید شما و همکاران تان ۱۰ نفر هستید و تحت نظر یک سرپرست یا مدیر کار می‌کنید. با حذف سرپرست یا مدیر، فقط یکی از شما ۱۰ نفر نهایتا پیشرفت شغلی می‌کند و می‌شود سرپرست یا مدیر جدید و ۹ نفر دیگر البته در حسرت می‌مانند!

وقتی به چارت های سازمانی نگاه می‌کنیم، شرایط پیشرفت فقط به شکل عمودی کاملا مشهود است. چارت های سازمانی بجای اینکه سه بعدی باشند، دو بعدی هستند. مسیر پیشرفت شغلی در آن فقط بستگی به مرگ، بازنشستگی یا ترک کار مافوق دارد! آنهم فقط شانس پیشرفت را برای شما ایجاد می‌کند.

تصور کنید امکان پیشرفت شغلی بدون رقابت مانند آنچه در ارتش‌های دنیا وجود دارد، در شرکت‌ها نیز ایجاد شود.

برای هر شغل، استاندارد شغل در چند گرید (سطح) از A تا F تهیه شود. (آنها را معادل ستوان سوم، ستوان دوم و… تا سرهنگ در نظر بگیرید!)

شما بعنوان کارگر، کارمند، کارشناس یا مدیر وارد شرکت میشوید و گرید (سطح) شما مشخص میشود. (فرضاً D یا بقولی ستوان یکم!) که البته حقوق و مزایای خودش را دارد. بعد از فرضاً ۳ سال (این زمان برای هر شغل باید طراحی شود) چنانچه با آموزش، کسب تجربه و مهارت بتوانید استاندارد شغل گرید (سطح) بالاتر در همان پست را کسب کنید، (البته با بررسی و تایید) به گرید بالاتر پیشرفت شغلی خواهید داشت که حقوق و مزایای خودش را دارد. (حالا شما سروان شده اید!)

نکته ی جالب آنکه حالا شما ۱۰ نفر میتوانید بدون رقابت با هم (که گاهی رقابت منفی هم می‌شود) در مسیر پیشرفت شغلی قرار گیرید و همه انگیزه دارید.

اما تجربه چه میگوید:

چنانچه مسیر پیشرفت شغلی مستقل وجود داشته باشد(و فقط عمودی نباشد)، کارکنان سعی می‌کنند ولو با هزینه ی خودشان! آموزش‌های لازم را ببینند، تخصص و دانش بیشتری کسب کنند و خود را در هر شغلی ارتقا دهند و سازمان هم از این موضوع به همراه کارکنان بهره مند می‌شود.

نگهداشت منابع انسانی راحت تر میشود چون وقتی من می‌خواهم سازمان را به هر دلیلی ترک کنم، به این فکر میکنم که فرضا ۶ ماه دیگر به مقطع بررسی امکان پیشرفت شغلی ام خواهم رسید و اگر پتانسیل آن را داشته باشم احتمالا به درجه ی بالاتری ارتقا پیدا میکنم! و ممکن است از تصمیم خودم مبنی بر ترک سازمان صرفنظر کنم. بهرحال فرصت پیشرفت برای من همیشه وجود دارد!